Aether: May Day penetration!

Είναι πολύ αισιόδοξο όσον αφορά την εποχή που διανύουμε, το ο,τι ανατρέπονται εδραιωμένες μ@λ@κιες σε όλους τους τομείς.. Είναι ντροπή και ξεφτίλα! το εγώ δε χωράει στο εμείς.. ουτε χωράει άλλη υποκρισία. Εγινε μόδα κάθε είδους βλακεία, το απόλυτο μηδένισμα της ζωής που ξεκίνησε και από τα θρανία και μετά από κουτί σε κουτί μ'ένα κεφάλι άδειο από το χρυσάφι, που ερήμην σου ρουφήξαν..

όταν με πολέμας και με βρίζεις νοιώθω δε μιλάς εσύ αλλά οι αυτοματική σου ζωή..
γιατί ξέχασες και πρέπει να ξανα-θυμηθείς, να μπούμε στην αλήθεια μετά από τόσο ηλίθιο σκοταδισμό! Ξεκινάω πόλεμο ρε! όχι γιά το τομάρι μου αλλά γιά όλα αυτά που κοροϊδεψες, υποτίμησες και έρχονται τώρα μαζί με'μένα να πάρουν τη θέση τους και την εκδίκησή τους, να κριθούν τα θέλω και οι αξίες που θάψαμε και μας έφεραν ως εδώ..)
Γιατί ναι, ο liar και ο thief το πρώτο χρόνο (νομίζουν οτι ) χαίρονται.. -μόνο που εδώ πήρε "λίγη" παράταση..- ε, και μετά έρχεται η κάλτσααα-κρίσηηη...

Περίμενες μέσα από τίτλους να γίνεις.. η διεκδίκιση της γνώσης, μέσα από το πρίσμα των άλλων.. το "παπαγαλεύω αειν αχρηστεύω" και το μαύρο παραμύθι που σ'έφαγε με κάθε είδους ναρκωτικό.. το αμερικάκινο όνειρο που πρέπει να κοιμάσε για να το ζήσεις και περίτεχνα έστησες ωραία τις αλυσίδες σου..τώρα, έμαθες καλά πως να σκύβεις το κεφάλι , πως να μη ζητάς, πως να κάνεις τα π ά ν τ α γιά να μοιάσεις σε όσα "είναι επιλογές σου", στους άλλους, μιά χαρά κουμαντάρουν οι προβολές..
οι σειρήνες στο μυαλό δε σαφήνουν ν'ακούσεις τη μουσική σου..

έτσι είναι αυτά λες.. δεν έχω χρόνο..
που πάς? που τρέχεις? ποιανού ζωή ζεις? νοιώθεις?
Θυμάσαι πως είναι να ονειρεύεσαι? ησουν και'συ κάποτε παιδί θυμάσαι?
περίμενες από όλους αυτούς τους "μεγαλύτερους" ένα καλύτερο κόσμο..
κάτι που δικαιούσε και θέλουν να το ζητιανεύεις!
και να τώρα που εσύ "μεγάλωσες" τι δίνεις?
μήπως "άθελά" σου ανακυκλώνεις τα ίδια..?

Η ομορφιά όμως είναι γιά τους τολμηρούς μάτια μου! Ενεργοποίηση θέλει του χαμένου κουράγιου,που τώρα εμείς ως ενήληκες "μεγαλύτεροι",ας μην αναπαράγουμε τα ίδια λάθη στο βωμό του εφήμερου, της πουτάνας glamourias, του άκερδου ουσιαστικά κέρδους, της δια-σ-χημότητας, του αρπακολικού μισθού, της άκυρης μονιμότητας, της άκαρδης επικοινωνίας, της άψυχης συνδεσης με τις σχέσεις μας και ακύρωσης της σεξουαλικής δύναμης, της εφήμερης ηδωνής που πρόστυχα διαφημίζεται μέχρι που γειώνει απότομα..

και να ταν μόνο αυτό..

Καλώς ήρθατε στη δίνη της νέας εποχής...

2000 και 11 μετρώ απτην αρχή ξανα¨
είμαι σε απόγνωση
στο μηδέν..
και το μόνο που με κρατάει είναι η έκπληξη και η πίστη
"και να σε πω και κάτι, 1000 φορές μια αλήθινή απόγνωση- θυμός ετσετερα.. παρά αυτό το κωλοκλισσέ " θετική ενέργεια"! αν δε καταλάβουμε αν δε νοιώσουμε τη ντεκαντανς πως θα γίνει το αναγεννισιακό ρεζουβάνς ε?
Revengeeee!!!!

γι αυτό και θέλω να βλέπω την έ κ π λ η ξ η εκεί που βρίσκεται το μέλλον!

σαν το Μάη, να ανθίσει μέσα από αυτή τη παρακμή ,
να τη κάνω γιορτή !

Η γιορτη των λουλουδιών...

"like broken flowers rising up and blooming again! like a Violent surprize in bloom..."

και καθώς το βλέπω να γκρεμίζεται, να φεύγω γελόντας...
και να ανθίζω.. με μάγια του Μαϊου..
φέρνω την άνοιξη!

Συμβαίνει ήδη

a slowly time lapse..

και πόσο ποιό πάτο ακόμη?
να'ναι καλά ο Νίκος Καζαντζάκης να μας θυμίζει οτι :
" Η πόρτα του παραδείσου, βρίσκεται στο πάτο της κόλασης.."

βρήσκεται όντως στον πάτο της κόλασης!?